NE555 – generator astabilny

W poprzednim wpisie o układzie NE555 pisałem o jego układzie pracy służącym do wytwarzania pojedynczego impulsu. Dzisiaj zajmiemy się pracą timera w znacznie częściej wykorzystywanej roli – generatora impulsów.

Działanie NE555 jako generatora astabilnego

Podobnie jak poprzednio, przeanalizujemy działanie układu w kolejnych krokach. Najpierw jednak schemat:

Schemat nie różni się szczególnie od poprzedniego – dodany został rezystor RB, a wejścia RESET i TRIG zostały inaczej podłączone. Nie ma już wejścia wyzwalającego – układ zaczyna pracę od razu po podłączeniu zasilania.

Kondensator C2 pełni jedynie pomocnicza funkcję i jego pojemność powinna wynosić kilka-kilkanaście nF.

1. Po włączeniu zasilania

Zaraz po podaniu zasilania, wewnętrzny przerzutnik włącza się i na wyjściu jest ustawiany stan wysoki. Zostaje też rozpoczęte ładowanie kondensatora C1. Tutaj drobna uwaga – pierwszy impuls trwa dłużej niż następne, ponieważ kondensator jest ładowany od 0V, a później od 1/3 wartości zasilania.

2. Ładowanie się kondensatora C1

Skutkiem wyłączenia tranzystora rozładowującego, kondensator jest ładowany przez rezystory RA i RB. Napięcie na wejściu THRES zaczyna rosnąć.

3. Koniec ładowania kondensatora C1

Gdy napięcie na wejściu THRES przekracza 2/3 napięcia zasilania wewnętrzny komparator powoduje przełączenie przerzutnika. Dzięki temu stan wyjścia zmienia się na niski, a kondensator C1 zaczyna być rozładowywany.

4. Rozładowywanie kondensatora C1

Kondensator jest rozładowywany przez rezystor RB, a na wyjściu nadal utrzymuje się stan niski. Gdy tylko napięcie na wejściu THRES spadnie do poziomu 1/3 wartości napięcia zasilania, przerzutnik jest ponownie przełączany, na wyjściu pojawia się stan wysoki, kondensator C1 zaczyna być ładowany. Proces zaczyna przebiegać od początku – jeśli chcesz zrobić pętelkę, skocz do punktu drugiego.

Jak dobrać elementy do generatora astabilnego?

W przypadku generatora astabilnego mamy dwa wzory – jeden określa długość trwania stanu wysokiego, a drugi stanu niskiego:

Przy wykonywaniu obliczeń najlepiej przyjąć jakieś początkowe wartości elementów, a resztę dopasowywać tak, aby uzyskać pożądany wynik.

Czy interesują Was następne artykuły o tym układzie? Proszę o wypowiedzenie się w komentarzach.